Evelien Houtman
Bouwjaar: 1981
Thuissituatie: 4 (Spaanse) honden. Nola (dame van 9 jaar en 30 kilo) en Ginny (dame van 9 jaar en 25 kilo), Mickey (heertje van 6 en 7 kilo) en Roos (podenco dame van 9 en een kilo of 15). En een hele lieve man (leeftijd en kilo’s zal ik u besparen).
Locatie: We wonen in Waddinxveen
Ons tijdverdrijf naast werken en leven met honden: Salsa dansen, lekker eten samen of met vrienden, kamperen (met honden). Momenteel zijn we aan het sparen voor een reis naar Australie.
Ik ben geen buitenmens!
Dat riep ik altijd.
Totdat ik, een aantal jaar geleden, stopte met paardrijden… Op dat moment hadden we ook geen honden (wel een kat) dus geen reden om de deur uit te gaan.
Toen merkte ik pas hoe vaak ik vroeger eigenlijk buiten was en hoe erg ik dat miste.
Op een gegeven moment kwam hond nummer 1 in ons leven. Timo, een fantastisch leuk hondje met als gevolg dat er ‘ooit’ wel een 2e hond zou gaan komen maar voorlopig was 1 echt wel genoeg!
Een jaar later kwam Nola op ons pad. Zwart-wit blij bundeltje van 5,5e maand oud en één en al energie en vrolijkheid. We waren (en zijn) super blij met haar. Nola had heel veel steun aan Timo en Timo kwam door Nola ook een beetje verder los! Tot op heden hebben deze 2 een hele hechte band.
We besloten: 2 is een mooi aantal. Je kan ze nog ‘es mee nemen en ook nog redelijk makkelijk opvang regelen als je ze niet mee kan nemen of ‘alleen’ thuis moet laten.
Maar ja, weer een jaar later kwam Ginny op ons pad via de mevrouw die destijds Nola had opgevangen in Spanje.
We hadden afgesproken voor een meet & greet voor Nola, haar Spaanse zusje en hun “opvang mama”. Die had toen ook haar opvanghondje Ginny bij zich. En als je gaat kennismaken, dan word je verliefd en neem je ze mee...
Toen kwam via de stichting waarvoor ik vrijwilligerswerk doe (ACE Charity) Mickey op ons pad. Mickey is een kleine mix tussen een Cairn en een Yorkshire terrier. Hij heeft nog al een trauma wat het soms heel lastig maakt. Maar gelukkig kunnen we ook veel met/om hem lachen.
Timo is inmiddels overleden. Hij was heel ziek en we missen hem enorm, maar we denken altijd met een grote glimlach aan hem terug. Het was een bijzonder mannetje.
Als laatste is Roos erbij gekomen. Roos kwam op mijn pad toen ik een weekje in het asiel in Spanje op bezoek was. Ze zou in eerste instantie alleen opvanghond zijn, maar dat werd een dikke vette foster-fail. Ze past zo goed in onze roedel, dat we haar echt niet meer konden afstaan ter adoptie. Gelukkig heb je als foster gezin altijd de optie een hond zelf te adopteren, dus daar hebben we gebruik van gemaakt. 🙂
Niet lang na de komst van hond nummer 3 kreeg ik de kans om bij de uitlaatservice waar Timo en Nola al mee liepen in opleiding te gaan om ook een Roedel Wandelaar te worden.
Ik heb mijn veilige vaste kantoorbaan opgezegd en heb de stap gewaagd. En het is de beste keuze ooit want na deze stap ben ik niet meer gestopt met wandelen.
Na 2,5 jaar was het tijd om de vleugels uit te slaan en het veilige nest te verlaten. Zo is in het najaar van 2017 DogMotion ontstaan.
Foto: Nola en Timo
Het is heerlijk om met de honden door het bos te struinen. Ik geniet er van hoe ze met elkaar communiceren, spelen en stoeien.
Soms heb je onderweg naar het bos wat pech en heb je 3 open bruggen, een vuilniswagen en een verhuiswagen op je route, maar op het moment dat ik met mijn groep het bos in loop, ben ik dat alweer vergeten!
De honden, het zonnetje, de geur van een vers gemaaid grasveld, de kleuren van de herfst, de stilte van de sneeuw, de vogels, en de frisse kleuren en lengende dagen in het voorjaar. Elk seizoen heeft zijn charmes.
Alleen van een hoosbui met veel wind word ik niet blij. Gelukkig kan je je overal wel op kleden.
Gewapend met een rol poepzakjes, een flinke zak met koekjes, een goed humeur, goede kleding en een dosis opgedane kennis en ervaring trek ik er graag op uit met de honden. Samen maken we er een feestje van zodat alle honden moe maar voldaan thuis in hun mand kruipen.
Ja, ik ben een buitenmens!